ایده روز جهانی لبخند توسط هاروی بال، هنرمند تجاری اهل ووستر، ابداع و پایه‌ریزی شد. بال برای خلق صورتک خندان در ۱۹۶۳ میلادی، شناخته شده‌است.
اولین روز جهانی لبخند در ۱۹۹۹ برگزار شد و سالانه برگزار می‌شود.
مبتکر نام‌گذاری روز جهانی لبخند هاروی بال (Harvey Ball) گرافیست آمریکایی است. او قرار بود در سال ۱۹۶۳ برای بهبود فضای محیط کار در یک شرکت بیمه "سنجاق سینه یا سنجاق کت" طراحی کند. هاروی بال هم دایره‌ای با رنگ زرد، دو نقطه و پرانتزی که گویی روی زمین افتاده نقاشی کرد که با عنوان "اسمایلی" (Smileys) ظرف چند ماه شهرت جهانی یافت. او برای این طرح ۴۵ دلار دستمزد دریافت کرد.
لبخند مادرزادی است
فرزند انسان قبل از اینکه بتواند راه برود و یا آغاز به سخن گفتن بکند، می‌تواند لبخند بزند. حتی نوزادان نابینا نیز لبخند می‌زنند. در آلمان به لبخند نوزاد "لبخند فرشته" (Engelslächeln) گفته می‌شود. آغاز واقعی لبخند به دیگران در نوزاد انسان از هفته چهارم تا هشتم بعد از تولد است.
میمون‌ها هم لبخند می‌زنند
تحقیقات دانشمندان نشان می‌دهد در شرایط مشابهی که انسانها خوشحال می‌شوند و لبخند می‌زنند، میمون‌ها نیز رفتار مشابهی دارند و چیزی شبیه لبخند از خود نشان می‌دهند. یان فان هوف، محقق دانشگاه اوترخت هلند معتقد است در روند تکامل در بین حیوانات "لبخند ترس یا تمکین" بوجود آمده است که با باز کردن لب، نشان دادن دندان بدون باز کردن آرواره به هم نوع قدرتمند‌تر در هرم قدرت تمکین نشان می‌دهند.
لبخند اجتماعی
از آنجایی که انسان موجودی اجتماعی است، لبخند هم در طول اعصار گذشته به رفتاری اجتماعی تبدیل شده است. با تئوری "لبخند ترس یا تمکین" می‌توان احتمالا این موضوع را هم توضیح داد که چرا در پرتره‌های باقی‌مانده از شاهان، سرداران و قدرتمندان قرن‌های گذشته هیچیک از آن‌ها لبخند نمی‌زند.
لبخند اجتماعی در سرزمین لبخند
شرق آسیا (ژاپن، چین، تایلند و میانمار) به سرزمین لبخند معروف است. لبخند مردمان این مناطق در مقابل دیگران بیشتر جنبه مخفی کردن احساسات واقعی، کنترل خود و حفظ آبرو دارد. در محافل خصوصی در سرزمین لبخند اما رفتار تغییر می‌کند و صحبت کردن با صدای بلند و زمخت می‌تواند حتی نشانی از "اعتماد متقابل" باشد.
